Jaki jest mechanizm działania aldosteronu?
Leki ze spironolaktonem są nie tylko diuretykami, ale i preparatami hipotensyjnymi. Spironolakton jest antagonistą aldosteronu – hormonu zaliczanego do grona mineralokortykosteroidów, co oznacza, że odpowiada za gospodarkę wodno-elektrolitową. Rola aldosteronu polega na zwiększeniu wydalania jonów potasowych i wodorowych przy równoczesnym zatrzymywaniu wody i sodu.
Stosowanie spironolaktonu uniemożliwia aldosteronowi łączenie się z własnymi receptorami. W rezultacie hormon ten nie powoduje zatrzymywania wody i sodu, co w konsekwencji nie prowadzi do wzrostu ciśnienia. Spironolakton zwiększa objętość usuwanej wody i sodu wraz z moczem. Przeciwdziałanie gromadzeniu się wody tłumaczy hipotensyjne właściwości leku oraz jego użycie w takich problemach jak nadciśnienie tętnicze czy obrzęki.
Jakie działanie wywiera na organizm?
Skoro aldosteron przyczyniał się do wzrostu wydalania jonów potasowych, to jaką rolę odgrywa spironolakton? Jest to lek moczopędny odpowiedzialny za oszczędzanie potasu. Nasilenie diurezy i usuwanie wody odbywa się bez utraty cennego pierwiastka. Dlatego też spironolaktonowi przypisuje się miano leku zapobiegającego przed hipokaliemią – niedoborem potasu, którego następstwa mogą być niezwykle poważne dla organizmu m.in. zaparcia, zaburzenie rytmu serca, bolesne kurcze mięśni, problemy z koncentracją czy utrzymujące się uczucie zmęczenia.
Warto jednak pamiętać, że oddziaływanie spironolaktonu na poziom potasu może spowodować jego nadmiar. Hiperkaliemia może doprowadzić do bradykardii (zwolnienia tętna), duszności i problemów z oddychaniem, ogólnego osłabienia organizmu – zwłaszcza w kontekście prawidłowego funkcjonowania mięśni. Dlatego też w trakcie farmakoterapii spironolaktonem nie zaleca się dodatkowego stosowania suplementów diety zawierających potas.
