Spironolakton jest lekiem działającym moczopędnie, zaliczanym do grupy antagonistów aldosteronu- sterydowego hormonu kory nadnerczy, którego zadaniem jest regulacja wodno-elektrolitowa. Powoduje on zatrzymanie w organizmie jonów sodu i wody przy jednoczesnym zwiększeniu wydalania jonów potasowych oraz wodorowych, dlatego też spironolakton jest zaliczany do grupy leków moczopędnych, oszczędzających potas.
Interakcje spironolaktonu z innymi lekami
Interakcje powodujące hiperkaliemię
Równoległe stosowanie inhibitorów ACE i spironolaktonu może wywołać hiperkaliemię, przede wszystkim u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Przy jednoczesnym stosowaniu tych substancji konieczne jest staranne dawkowanie i kontrola równowagi elektrolitowej.
Nie zalecane jest jednoczesne stosowanie spironolaktonu i cyklosporyny ze względu na możliwość wystąpienia interakcji zagrażających życiu.
Heparyna
Jednoczesne przyjmowanie spironolaktonu i heparyny bądź heparyny drobnocząsteczkowej może prowadzić do poważnej hiperkaliemii. Przy jednoczesnym stosowaniu heparyny i spironolaktonu zaobserwowano zwiększoną diurezę.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne
Indometacyna oraz kwas acetylosalicylowy mogą niekorzystnie wpływać na działanie moczopędne spironolaktonu, ponieważ hamują one wewnątrznerkową syntezę prostaglandyn. Również wystąpienie hiperkaliemii może być powiązane ze stosowaniem indometacyny i spironolaktonu.
Leki przeciwzakrzepowe
Stosowanie spironolaktonu wpływa na osłabienie działania leków przeciwzakrzepowych.
Noradrenalina
Spironolakton zmniejsza działanie noradrenaliny, która ma działanie obkurczające naczynia.
Leki na nadciśnienie
Przyjmowanie spironolaktonu i leków przeciwnadciśnieniowych może nasilać ich działanie. W sytuacji, gdy przyjmowane są one równocześnie, dawki leków przeciwnadciśnieniowych a szczególnie leków, które blokują zwoje nerwów, można często zmniejszyć nawet o połowę.
Lit
Ze względu na to, że leki moczopędne jak spironolakton zmniejszają klirens nerkowy litu, a co za tym idzie, zwiększają ryzyko toksyczności litu.
Digoksyna
Przeprowadzone badania wykazały, że spironolakton wydłuża okres półtrwania digoksyny, a co za tym idzie, zwiększa stężenie digoksyny w surowicy, a także toksyczne działanie glikozydów naparstnicy.
Cholestyramina
Jednoczesne stosowanie spironolaktonu i cholestyraminy może wywołać kwasicę metaboliczną hiperchloremiczną, niejednokrotnie powiązaną z hiperkaliemią.
Kortykosteroidy
Przy jednoczesnym stosowaniu kortykosteroidów lub adrenokortykotropiny oraz spironolaktonu może wystąpić niedobór elektrolitów, w szczególności hipokaliemia.
Chlorek amonu
Przyjmowanie równocześnie spironolaktonu oraz chlorku amonu, który jest obecny między innymi w wyrobach z lukrecji, może skutkować kwasicą metaboliczną hiperchloremiczną, niejednokrotnie powiązaną z hiperkaliemią.
Poza produktami leczniczymi, o których wiadomo, że skutkują hiperkaliemią również kotrimoksazol stosowany razem ze spironolaktonem może wywołać istotną klinicznie interakcje.
Interakcje z pożywieniem
Spironolakton powinien być przyjmowany z lub po posiłku, ponieważ wtedy najlepiej się wchłania, a dodatkowo ogranicza działanie drażniące na żołądek. Ze względu na to, że spironolakton ma działanie moczopędne oraz oszczędzające potas należy ograniczyć spożywanie produktów bogatych w ten pierwiastek np. banany, pomidory, ziemniaki, awokado, ponieważ może to skutkować groźną hiperkaliemii, której objawami są bóle głowy, zaburzenia rytmu serca, osłabienie mięśni, splątanie, a nawet zatrzymanie akcji serca.
Interakcje z alkoholem
Ze względu na ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej nie powinno łączyć się spironolaktonu z alkoholem.
Bibliografia:
https://rejestrymedyczne.ezdrowie.gov.pl/api/rpl/medicinal-products/35025/characteristic
